Minął ósmy rok działalności Rady Dialogu Społecznego. Rok postcovidowej rzeczywistości, rok poszerzonej i coraz bardziej brutalnej wojny Rosji przeciwko Ukrainie, rok wyborczy parlamentarny i równolegle referendalny, więc niełatwy.
Jednak w szerokim wymiarze odbywały się w tym roku spotkania zespołów problemowych, podzespołów, grup roboczych, zespołów doraźnych, posiedzenia plenarne Rady Dialogu Społecznego, posiedzenia Prezydium RDS, autonomiczne spotkania partnerów społecznych, debaty.
W dalszym ciągu spełnia się tendencja powolnego dokooptowywania do składu Rady Dialogu Społecznego nowych jej członków, organizacji, które spełniły ustawowe warunki uczestnictwa w Radzie. Z reguły wielość spojrzeń i poglądów jest zjawiskiem kreatywnym.
Członkowie Rady Dialogu Społecznego wyrażają od dłuższego czasu potrzebę zmiany statusu Rady, z powiększeniem jej roli i kompetencji. Z zewnętrznej strony opinii społecznej są wyrażane potrzeby poszerzenia Rady o organizacje społeczne, łącznie z NGO–sami.
W dziewiąty rok działalności, Rada Dialogu Społecznego wkracza pod przewodnictwem strony rządowej.